تا نچشی ندانی.

تا نچشی ندانی.

بخشی از مناجات المحبین:
«الهی؛ من ذا الذی ذاق حلاوة محبتک، فرام منک بدلاً»؛ محبوبا؛ کیست که شیرینی محبت تو را «چشیده» باشد، و غیر تو را اختیار کند.

اینکه ما در تزاحم عشق الهی و خواسته های دنیایی و نفسانی، دنیا را اختیار میکنیم، یعنی عشق الهی را هنوز نچشیدیم!
#تا_نچشی_ندانی.

و دنیا یعنی «توجه و دلبستگی به غیر خداوند» به نحوِ "استقلالی" و در عَرض توجه به خداوند (نه در طول آن)، هرچه که باشد؛ توجه به همسر، فرزند، شهوت، هوای نفس، شکم، عشق به نامحرم و. . مهم نوع نگاه ماست که میتواند همه این موارد را مصداق دنیا کند یا مصداق حضور عندالله.